Sumienia wrak...

Spowiedź
bez kłamstwa
bez sztuki opowieści
ważne są treści
skromne przepowieści,
w młodym wieku
drobne żarty
małe draństwa
za dorosłych lat
sporo ciemnych krat
duchowych strat
materialnych rat
na rzecz wielkiej kariery
czy powszechnej maniery
aby dla siebie
mieć jak najwięcej,
dopiero na starość
smutek i żal
serca młodego
czystego, otwartego
czułego, wrażliwego
z upływem lat
twardego, zamkniętego
dla swojej duszy
i ludzi w potrzebie
chcąc ciężary zdjąć
trzeba w dłonie wziąć
słów starych parę
przywrócić karę
nie za młodych grzech
ale dorosłych pech
co po każdej spowiedzi
silnej woli im brak
a z sumienia został tylko wrak
dlatego dalej będzie tak...

Skarb

Jak woda czysta
i trawa zielona
jest skarb natury
w człowieku umieszczony
ma to każde życie
niemowlę niewinne
dziecko zwinne
i wszyscy dorośli
co z jednego pnia wyrośli,
łatwiej o tytuł
niż samą rzecz
wytłumaczyć, określić
walory skarbu podkreślić,
życie to gra,
a scena to kra
krótki czas
na miłość, sen
i działanie,
dobry aktor
sztuk pięknych
odtwórca niebios i piekieł
skarbu blisko będąc
woli rolę odegrać
niżli wiersz przerwać
napięcie rozładować
niż ducha zablokować
w dołku schować,
lepiej wybuchnąć
tremę zdmuchnąć
na życie chuchnąć,
skarb znaleźć
zanim wieko kurtyny
świata na zawsze
nam nie zakryje.

Redakcja