Zima

Najpierw początek
ośnieżonego lasu
młode choiny
ugięte pod grubą
warstwą białego
palta wiodą
poszarpaną drogę
małego chłopca
który brnie
do prostej alei
w środku lasu
nie zbłądził,
minął znany
rów, wysoki

las , przestrzenny
dla swoich
odgłosów, otula
chłopca swoim
majestatem...
nagle z boku
bez wcześniejszego
szmeru oczy
chłopca trafiają
na przykuloną sylwetkę
czworonoga o szarej
sierści, stojącej
niczym na chudym
psie, tobołek

w ręku chłopca
zaciska również
krtań, ale nogi
nie odmawiają stawiania
dalszych kroków, podziw
głodnego wilka
zamienia się w
odwrót, chłopiec
wychodzi z lasu
ogląda jego rozległy
łan, pośród którego
została dziecięca
przygoda, na koleinach
zimowej drogi.

Dwa brzegi....

Jak małe
wydają się nam
gwiazdy tak
mało wiemy
o gęstości próżni
z kórej powstał
wszechświat....
daleko lecą
nasze myśli
jak dno rzeki
zwieńcza brzegi
dolin, jak
mgła kładzie
białą koronę
na szczyty
górskich pasm
tak wiele
wzniosłych twarzy
poraziło oblicze
ducha, którego cień
uszkadza zwykłe
widzenie, albo
nadziei stwarza
niebo.

Zobaczyć...

Musiałam się kiedyś
urodzić, bo jakby
jestem, ale też
jakby mnie nie było,
mam przejść na drugą
stronę ulicy, muszę
uważać na migotające
światła samochodów,
musiałam kiedyś
trafić na miłość
bo teraz wiem
czym może być
jej pragnienie...
jeszcze raz urodzić się
tylko po to, aby
kochać i być
kochaną...
zdążyć przed jadącymi
pojazdami, nie dostać się
pod czarne koła, wejść
do domu, ZOBACZYĆ
kochaną osobę...
wnętrze swojego
pokoju, kwiaty
na swoim miejscu
miłość, której
brak, siebie,
że się jest
i całą resztę
dookoła...


Pod niebem

Pod jednym
niebem są nasze
marzenia, troski
wszelkie sprawy
Pod jednym
niebem jesteśmy
my wszyscy, spokojni
nasyceni, głodni
Tyle nas
niby podobnych
niby różnych
pod jednym
niebem jak
pod jednym
dachem, jak
pod jednym
sobą, na wszystkie
strony rozdartym
między zakresy
nieba i Ziemi
wrzuconym, czekamy
nie wiedząc
na co.