Współczesny świat, mimo całego rozwoju i postępu, nie potrafi zapewnić ludziom spokoju i równowagi. Dlatego coraz częściej szukamy odpowiedzi na pytania dotyczące tego, co niektórzy nazywają mądrością życiową. Te poszukiwania możemy też odnaleźć w wierszach Witolda Zembrowskiego.

W utworze "Rzeczy mało znane..." podmiot liryczny śledzi całe życie ludzkie i towarzyszące mu w poszczególnych chwilach odczucia. "Urodzonym w wierze" młodym ludziom wydaje się, że poznając świat, zdobędą całą wiedzę o nim. Gdy okazuje się, że nie można wszystkiego poznać (..."nie widzimy stwórcy nieba i ziemi"..) - pozostaje jedynie wiara. Ale czasem i ona nie wystarcza, bo gdy przychodzą nieszczęścia i kłopoty, dopadają nas wątpliwości, a czasem nawet załamujemy się. Próby przezwyciężenia świata - "istoty złożonej z siebie. Boga i innych ludzi" - kończą się cierpieniem, gdyż możemy poznać i zrozumieć świat tylko w niewielkim stopniu. Podmiot liryczny mówi: "Prawda, miłość, wiara nie są nam obce", każdy człowiek ich doświadcza, ale każdy odbiera je bardzo subiektywnie. Właśnie dlatego "nie są też dobrze znane". Rodzi to wątpliwości i niepewność w człowieku. Są one widoczne także w wierszu "Stwórca II". Podmiot liryczny stwierdza: "na nic dowodu nie mamy", chociaż wielu ludziom wydaje się, że bardzo dużo wiedzą o świecie. Jednak przy głębszej analizie okazuje się, że wszystko to, do czego się dąży i uważa się za pewnik, jest tylko "nieśmiertelną nadzieją". Te refleksje nie są zbyt optymistyczne, dlatego też podmiot liryczny radzi, aby "pokonać próg wyobraźni". W ten sposób człowiek może oderwać się od smutku i prozy codziennego życia i choć przez chwilę być wolnym. To pragnienie tkwi w każdej istocie ludzkiej i nierozerwalnie łączy się z marzeniami o prawdzie i sprawiedliwości. W codziennym życiu jednak prawda sama pozbawia bohaterów złudzeń". W ten sposób to, co miało przynieść spokój i stabilizację, staje się źródłem rozczarowania.

Poszukiwanie odpowiedzi na podstawowe pytania dotyczące życia ludzkiego są też tematem utworu "Człowiek i słońce". Mimo tak dynamicznego rozwoju nauki i techniki, nie potrafimy wytłumaczyć wielu zjawisk zachodzących na świecie, nie potrafimy udzielić odpowiedzi na pytanie, które przynajmniej raz w życiu zadaje sobie każdy z nas "czy między człowiekiem a słońcem żyje jeszcze Bóg"?...Ta niepewność rodzi się w wielu ludziach -szczególnie gdy przychodzą ciężkie chwile; zazwyczaj właśnie wtedy człowiek zaczyna wątpić.

Podmiot liryczny jest jednak przekonany o istnieniu Boga - świadczą przecież o tym Jego wielkie dzieła". Według niego Bóg jest jedyną pewną wartością na tym skomplikowanym i nieprzewidywalnym świecie. Rzeczy, które od wieków dzieją się Jak Bóg nakazał" są tego najlepszym dowodem. Dzięki nim możemy odnaleźć ład i harmonię, której tak często nam brakuje.

Analizując utwory Pana Zembrowskiego możemy odczytać filozofię życiową, którą nam proponuje. Wśród wielu niepewnych spraw tego świata, wszystkich wątpliwości, jakie nas otaczają i pytań, na które nie znamy odpowiedzi, tylko jedno jest pewne - istnienie Boga. Dzięki Niemu możemy odnaleźć spokój i wewnętrzną równowagę. Czytając wiersze Pana Zembrowskiego, doskonale można to odczuć. Emanuje z nich optymizm i spokój. Tym bardziej, że są one napisane językiem, który jest zrozumiały dla każdego czytelnika. Wiersze Pana Zembrowskiego, dzięki zastosowaniu oryginalnych metafor i skrótu myślowego, stanowią jakby "esencję" refleksji, które snuje nieomal każdy człowiek. Z tą różnicą jednak, że mamy jednocześnie podaną gotową wskazówkę do życia. Jest nią wiara w Boga. "W zgiełku ulicznym i zamęcie życia" to właśnie ona pozwala zachować "pokój ze swą duszą". A to chyba jest marzeniem każdego człowieka.