RECENZJA
Wspó³czesny ¶wiat, mimo ca³ego rozwoju i postêpu, nie potrafi zapewniæ ludziom spokoju i równowagi. Dlatego coraz czê¶ciej szukamy odpowiedzi na pytania dotycz±ce tego, co niektórzy nazywaj± m±dro¶ci± ¿yciow±. Te poszukiwania mo¿emy te¿ odnale¼æ w wierszach Witolda Zembrowskiego.
W utworze "Rzeczy ma³o znane..." podmiot liryczny ¶ledzi ca³e ¿ycie ludzkie i towarzysz±ce mu w poszczególnych chwilach odczucia. "Urodzonym w wierze" m³odym ludziom wydaje siê, ¿e poznaj±c ¶wiat, zdobêd± ca³± wiedzê o nim. Gdy okazuje siê, ¿e nie mo¿na wszystkiego poznaæ (..."nie widzimy stwórcy nieba i ziemi"..) - pozostaje jedynie wiara. Ale czasem i ona nie wystarcza, bo gdy przychodz± nieszczê¶cia i k³opoty, dopadaj± nas w±tpliwo¶ci, a czasem nawet za³amujemy siê. Próby przezwyciê¿enia ¶wiata - "istoty z³o¿onej z siebie. Boga i innych ludzi" - koñcz± siê cierpieniem, gdy¿ mo¿emy poznaæ i zrozumieæ ¶wiat tylko w niewielkim stopniu. Podmiot liryczny mówi: "Prawda, mi³o¶æ, wiara nie s± nam obce", ka¿dy cz³owiek ich do¶wiadcza, ale ka¿dy odbiera je bardzo subiektywnie. W³a¶nie dlatego "nie s± te¿ dobrze znane". Rodzi to w±tpliwo¶ci i niepewno¶æ w cz³owieku. S± one widoczne tak¿e w wierszu "Stwórca II". Podmiot liryczny stwierdza: "na nic dowodu nie mamy", chocia¿ wielu ludziom wydaje siê, ¿e bardzo du¿o wiedz± o ¶wiecie. Jednak przy g³êbszej analizie okazuje siê, ¿e wszystko to, do czego siê d±¿y i uwa¿a siê za pewnik, jest tylko "nie¶mierteln± nadziej±". Te refleksje nie s± zbyt optymistyczne, dlatego te¿ podmiot liryczny radzi, aby "pokonaæ próg wyobra¼ni". W ten sposób cz³owiek mo¿e oderwaæ siê od smutku i prozy codziennego ¿ycia i choæ przez chwilê byæ wolnym. To pragnienie tkwi w ka¿dej istocie ludzkiej i nierozerwalnie ³±czy siê z marzeniami o prawdzie i sprawiedliwo¶ci. W codziennym ¿yciu jednak prawda sama pozbawia bohaterów z³udzeñ". W ten sposób to, co mia³o przynie¶æ spokój i stabilizacjê, staje siê ¼ród³em rozczarowania.
Poszukiwanie odpowiedzi na podstawowe pytania dotycz±ce ¿ycia ludzkiego s± te¿ tematem utworu "Cz³owiek i s³oñce". Mimo tak dynamicznego rozwoju nauki i techniki, nie potrafimy wyt³umaczyæ wielu zjawisk zachodz±cych na ¶wiecie, nie potrafimy udzieliæ odpowiedzi na pytanie, które przynajmniej raz w ¿yciu zadaje sobie ka¿dy z nas "czy miêdzy cz³owiekiem a s³oñcem ¿yje jeszcze Bóg"?...Ta niepewno¶æ rodzi siê w wielu ludziach -szczególnie gdy przychodz± ciê¿kie chwile; zazwyczaj w³a¶nie wtedy cz³owiek zaczyna w±tpiæ.
Podmiot liryczny jest jednak przekonany o istnieniu Boga - ¶wiadcz± przecie¿ o tym Jego wielkie dzie³a". Wed³ug niego Bóg jest jedyn± pewn± warto¶ci± na tym skomplikowanym i nieprzewidywalnym ¶wiecie. Rzeczy, które od wieków dziej± siê Jak Bóg nakaza³" s± tego najlepszym dowodem. Dziêki nim mo¿emy odnale¼æ ³ad i harmoniê, której tak czêsto nam brakuje.
Analizuj±c utwory Pana Zembrowskiego mo¿emy odczytaæ filozofiê ¿yciow±, któr± nam proponuje. W¶ród wielu niepewnych spraw tego ¶wiata, wszystkich w±tpliwo¶ci, jakie nas otaczaj± i pytañ, na które nie znamy odpowiedzi, tylko jedno jest pewne - istnienie Boga. Dziêki Niemu mo¿emy odnale¼æ spokój i wewnêtrzn± równowagê. Czytaj±c wiersze Pana Zembrowskiego, doskonale mo¿na to odczuæ. Emanuje z nich optymizm i spokój. Tym bardziej, ¿e s± one napisane jêzykiem, który jest zrozumia³y dla ka¿dego czytelnika. Wiersze Pana Zembrowskiego, dziêki zastosowaniu oryginalnych metafor i skrótu my¶lowego, stanowi± jakby "esencjê" refleksji, które snuje nieomal ka¿dy cz³owiek. Z t± ró¿nic± jednak, ¿e mamy jednocze¶nie podan± gotow± wskazówkê do ¿ycia. Jest ni± wiara w Boga. "W zgie³ku ulicznym i zamêcie ¿ycia" to w³a¶nie ona pozwala zachowaæ "pokój ze sw± dusz±". A to chyba jest marzeniem ka¿dego cz³owieka.
Strona: |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |