Jeden z grabarzy tak powiedział, "do mnie przychodzą wszyscy, wcześniej czy później, i bogaci i biedni, i młodzi, i starzy". Jasno z tego wynika, że wszyscy są równi w obliczu śmierci. Za życia są nierówni, bo ilość talentów, które dane im było rozwinąć, jest różna u różnych ludzi. To sprawia, że rozwój społeczeństw w danym czasie jest nierównomierny, niepełny. Talenty są marnotrawione lub sprzedawane za granicę, czy zamykane w szufladach, by czekały lepszych czasów. Niektóre w ogóle się nie rozwiną (utracone szanse), może też nastąpić zastój w rozwoju lub wręcz cofanie się, gdy potencjalne talenty nie mogąc się rozwijać, przerodzą się w siły destrukcyjne. A stać w miejscu oznacza cofanie się. Nawet te talenty, które aktualnie są rozwijane, wcześniej czy później, napotkają na barierę w rozwoju albo przejdą w skrajność, niepotrzebnie wypaczając obecny i przyszły rozwój społeczeństw, a tym samym marnotrawiąc obecne zasoby. Można tu podać przykład rozwoju nauk medycznych. Co z tego, że dokonał się w nich tak olbrzymi postęp, skoro tyle chorób, od dawna znanych i nieuleczalnych, jak choćby rak, nadal pozostają nieuleczalnymi. Powyższe ma na celu przypomnieć, jak olbrzymie znaczenie ma proporcjonalny wszelki rozwój, jak każde ludzkie życie (źródło potencjalnych talentów) jest cenne dla wszystkich. Także życie świata roślinnego i zwierzęcego. Każdy z nas jest cząstką świata, cząstką określonej całości. Jakość całości zależy od jakości jej cząstek i od tego, co one będą robić, jakie będą relacje między nimi, jak będą się rozwijać. Aby rozwój był proporcjonalny, każdy musi mieć szansę rozwoju. Żeby tak było, niektórym czy nawet wielu, trzeba w odpowiednim momencie pomóc. Jeśli ta pomoc nastąpi w tym właśnie momencie, dalszy rozwój nie będzie wymagał już pomocy, a nawet ta osoba będzie mogła pomóc innym. W ten sposób odbędzie się to najmniejszym nakładem sił i środków.

Każdy człowiek ma swoje talenty, lecz nie każdy je u siebie dostrzega. To właśnie otoczenie, to bliskie i dalsze, ma większe możliwości zauważyć w drugim człowieku ten, tkwiący w nim, potencjał rozwoju. Im wcześniej to nastąpi tym lepiej dla nas wszystkich. Nie ma rozwoju społeczeństw bez rozwoju jednostek, jak nie ma pokoju na świecie bez pokoju wewnętrznego w każdym z nas. Tylko takie spojrzenie, jakby z lotu ptaka, na świat, pozwala w pełni dostrzec, że wszyscy jesteśmy na siebie skazani i powiązani siecią wielu różnych zależności, chociaż niektórych sobie nawet nie uświadamiamy. Ziemia nasiąka tym, co ją otacza. A więc wodą i powietrzem. Będzie tak czysta i zdrowa, jak one. Tak samo człowiek, w którym tkwią potencjalne dobro i zło, może być "dobry lub zły", w zależności jak dobre czy złe jest jego otoczenie, i to bliższe i to dalsze. Zło nie rodzi się w liczbie pojedynczej. Dlatego nie mów, że ktoś jest zły, bo to nieprawda. Zła jest większa część całości. Po prostu mamy do czynienia z "chorobą". A po co chorować, jak można zapobiegać. Ale gdy choroba już jest, trzeba ją intensywnie leczyć i zwalczyć, by nie rozlała się na dalsze, jeszcze zdrowe, części całości.

Mając na uwadze powyższe postarajmy się spojrzeć na Nasze Miasto Siedlce, jak na zbiór różnych talentów, tych już widocznych, i tych potencjalnych. Na tych ludzi, co tu już mieszkają, i na tych co kiedyś, w określonych okolicznościach i z określonych powodów, zechcą w nim zamieszkać.

Już w szkołach podstawowych dzieci uczą się języków obcych, świetnie posługują się komputerami, grami komputerowymi, nawet wielu dorosłych tego nie potrafi.

W tym wieku mają najlepszą pamięć i najszybciej się uczą. Dlaczego już w tych szkołach nie uczyć, takiego ogromnie ważnego przedmiotu, jak ETYKA. Choć niektórzy próbują (w myśl zasady dziel i rządź), dzielić ten przedmiot, na np: etykę biznesu, etykę ekologiczną, etykę medyczną, etykę środowiskową, etykę protestancką, etykę w życiu publicznym ... itd.. Etyka jest jedna. Mówić można tylko, np. etyka w biznesie, rozumiejąc przez to, że ona już tam jest. Inne tego rozumienie, wszelkie jej podziały, służą tylko umniejszaniu i wypaczaniu jej wartości, znaczenia i roli. Są tylko usiłowaniami jej degradacji, służącymi chęciom niepoważnego jej traktowania i nie wcielenia jej w praktykę. A jej rola, znaczenie są ogromne, zwłaszcza w dzisiejszych czasach, czasach różnorakich przemian w kraju i na świecie. Ten przedmiot - ETYKA, kontynuowany w dalszej nauce, będzie pomocą i drogowskazem w relacjach między ludźmi, w budowaniu właściwej hierarchii wartości i celów, będzie uświadamiał ważność jednego człowieka dla drugiego, potrzebę wzajemnego szacunku i dostrzegania wzajemnych wartości, i najważniejsze - będzie uczył odpowiedzialności za swoje czyny, za drugiego człowieka, za ingerencję w środowisko naturalne. Oczywiście przedmiot ten musi być dostosowany i dozowany stosownie do wieku. Podobnie, z takimi przedmiotami jak EKOLOGIA, PSYCHOLOGIA, SOCJOLOGIA, FILOZOFIA, LOGIKA. Te nauki (przedmioty) są dziś niezbędnym uzupełnieniem dotychczasowych przedmiotów nauczania, w kompleksowym rozwijaniu umysłów, w najpłodniejszym rozwojowo wieku człowieka (dzieci i młodzież}'), i w uczeniu samodzielnego myślenia. W gospodarce rynkowej (z kurczącą się rolą państwa w gospodarce), w perspektywie wejścia do Unii Europejskiej (zetknięcie się różnych narodów, społeczeństw, kultur, ...), w dziejącej się globalizacji, w sytuacji rosnącego bezrobocia (rodzice mają coraz mniej czasu dla dzieci), należy od małego zacząć wyposażać dzieci w mechanizmy obronne, w umiejętności radzenia sobie, rozumienia rzeczywistości, innych ludzi. Nie trzeba będzie wówczas powoływać ad hoc różnych ciał, instytucji, stowarzyszeń do radzenia sobie z różnymi problemami, dopiero wówczas, gdy dane zjawisko osiąga już swoje apogeum i ofiary padają gęsto (utracone szanse i marnotrawione zasoby). Dziś tak dzieje się z przestępczością, narkomanią, alkoholizmem, destrukcją filmową i reklamową.

Dopiero dziś uczy się, młodzież (dlaczego także nie dzieci?), jak nauczyć się mówić "nie". I nie tylko mówić, ale także robić. Jak nie poddawać się presji mniejszych czy większych grup nacisku. Jak w porę zauważyć o co tak naprawdę chodzi takiej grupie? Jak radzić sobie z propagandą w mini wydaniu (małe grupy nacisku)? Jak w szumie informacyjnym odnajdywać informacje. Jak odróżnić prawdę od fałszu? Gdzie szukać informacji, a u kogo rady? Jak nauczyć się przezorności i ostrożności, które tak wiążą się z odpowiedzialnością? Realizacji tych celów na pewno pomogą wyżej wymienione nauki. Mówi się, że w czasie wojny, najbardziej cierpią cywile. W czasie przemian w kraju i na świecie takich, jakie teraz dokonują się na naszych oczach, ich ujemne skutki najbardziej dotykają dzieci i młodzież, które są bezbronne, bo nie posiadają jeszcze ukształtowanego swego światopoglądu i wytworzonego własnego systemu obronno-rozpoznawczego. Trudno im znaleźć swoje miejsce na ziemi, swoją rolę, misję. A dorośli nie tylko im nie pomagają, ale nawet szkodzą, np. uchwalając złe, głupie prawa, niesprawiedliwe prawa, którymi oni gardzą. A "prawo" powinno być sprawiedliwe, by znaczyło "prawo", to jest szacunek i chęć jego respektowania.

Strona: | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |