Wracają dawne granice województw Ten powrót zbliżony do stanu z przed roku 1975 nazywany jest szumnie reformą samorządową, a w rzeczywistości może to być tylko model administracji publicznej Anno domini 1999. Nasze czasopismo ma charakter regionalny, obejmuje " Serce Podlasia"(Siedlce, Węgrów, Sokołów Pódl., Łuków, Mińsk Mazowiecki, Międzyrzec Pódl. itd.). Wielkie Podlasie jest trudne do jednoznacznego określenia, ale niektórzy twierdzą, że tworzy je czworobok Warszawa, Białystok, Biała Pódl., Lublin. Faktem jest, że w wyniku nowego podziału administracyjnego kraju Podlasie jako region kulturowo- historyczny zostało podzielone, a jedynie jego serce zostało w miarę zwarte na pograniczu trzech nowych województw, Mazowieckiego, Lubelskiego i Podlaskiego. To nas zobowiązuje i powinno mobilizować do zwiększenia aktywności społecznej oraz do autentycznej tożsamości regionalnej. Prawdziwa reforma samorządowa polega na pełnej świadomości większości mieszkańców, którzy oddolnie chcą do niej zmierzać, z nią się identyfikować oraz z przekonaniem i entuzjazmem wprowadzać ją w życie. Oczywiście powinna być logiczna, skuteczna i racjonalna ekonomicznie, o czym rozstrzygają względy gospodarcze. Pewne rzeczy są przesądzone, być może z wielu niedobrych rozwiązań wybrano najlepsze, ale jeżeli przy tym głównie chodziło o nową geografię wyborczą, aby utrzymać mit różnych polityków to powinniśmy jednoznacznie wreszcie powiedzieć, że Polsce trzeba reform i polityków w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Głównym kryterium rozstrzygającym o profesjonalizmie polityka jest gotowość udzielania bezterminowych gwarancji na swoje programy, inaczej jest on karierowiczem, któremu wszystko jedno, co, gdzie, kiedy mówi lub robi. Nasza młoda demokracja została od początku poddana takiej właśnie ciężkiej próbie, której koszty ponosi całe społeczeństwo. W tym miejscu jawi się nowa rola mediów nie tylko do kreowania polityków, ale także do informowania społeczeństwa o ich niekonsekwencji w działaniu.

Dlatego uczestnicząc masowo w wyborach, w tych, czy kolejnych weźmy pod uwagę predyspozycje kandydatów nawet do władz lokalnych, abyśmy nie musieli ponosić zbędnych kosztów za ich rewelacyjne programy w rodzaju cała nadzieja w NATO, UE czy Rzymie, bo od dawna wiadomo, że największa ostoja jest we własnym domu i w swoim regionie, który jak zauważyliśmy jest sercem wielkiego Podlasia. Zatem przyjrzyjmy się miejscu, gdzie się urodziliśmy i gdzie mieszkamy i powiedzmy sobie otwarcie, kto powinien dokonywać tutaj dalszych przeobrażeń?

Jest jedna trama odpowiedź, że zarówno o rozwoju jak i obronie regionu decy-dujemy my sami. Nasz region jest typowo rolniczy, w dodatku z rozdrobnionymi gospodarstwami, które wg. wielu ekspertów należy poddać restrukturyzacji.
Mam pytanie, kto dzisiaj pamięta pierwsze dziesięciolecia powojenne z obowiązkowymi dostawami zboża, ziemniaków, trzody chlewnej, aby można było odbudować Warszawę, Śląsk i zbudować wiele nowych zakładów, osiedli, miast itd. Jak wielki jest żal, że w wielu przypadkach tego trudu nie uszanowano, dzisiaj w rewanżu chce się wprowadzać programy niszczące najbardziej naturalną na całym świecie strukturę wiejską samowystarczalną i nie przynoszącą dla nikogo strat. W tym miejscu Podlasie winno zachować zwartość i poprzez masowy ruch społeczno- kulturalny należy powiedzieć dość paplaniny o nas bez nas. Nasz potencjał gospodarczy wystarczał i wystarczy do pokrycia potrzeb ludzi zamieszkałych w naszym regionie, nie grozi nam głód, ani nędza. Musimy jednak zdecydowanie upomnieć się o swoje i koniecznie wzmocnić banki lokalne, aby lokować w nich wszystkie operacyjne fundusze regionalnego rozwoju. Na uwagę zasługuje praktyka banków spółdzielczych zrzeszonych w regionalnych bankach mogących koncentrować środki finansowe, aby obracać nimi na rynku międzybankowym lub udzielać większych kredytów inwestycyjnych. Ponieważ nikt nie daje pieniędzy za darmo musimy mądrzej gospodarować własnymi środkami. Musimy zrozumieć jedną prostą rzecz, że rzekoma pomoc zagraniczna będzie wymagała spłaty, dla-tego zawsze powinniśmy się starać samemu zrobić jak najwięcej. Dotyczy to również organizacji zupełnie nowych warunków gospodarczych na bazie ist-niejącego potencjału produkcyjnego, gdyż dzisiaj kapitał wchodzi tylko tam, gdzie daje się łatwo go powiększać, a nikt nikogo nie namówi na ryzykowne wydatki na obszarach pod tym względem nie atrakcyjnych.

Błędem naszym było utracenie kontroli nad dużymi zakładami prze-twórstwa rolno-spożywczego, które to powinno być w gestii właśnie lokalnego , a nie zewnętrznego kapitału, który nie jest po to, żeby nam dopłacać, tylko po to żeby na nas zarabiać. Inna sprawa, że całym procesem transformacji nikt nie sterował do wewnątrz, tylko nadal jest to gra na zewnątrz, a nasza obrona unieruchomiona jest przez złudne obiecanki i spuściznę porozbiorową w postaci braku szacunku dla dobra wspólnego oraz mentalność w stylu, że obce może jest lepsze od naszego. Regionalna polityka gospodarcza nie tylko powinna mieć to na uwadze, ale przede wszystkim musi swoim programem dodawać wszystkim przedsiębiorcom z naszego regionu wiary, że stać nas na samodzielne prowadzenie wielu interesów ich ciągły rozwój oraz jak będzie trzeba na wspólną obronę przed często nieczystymi zakusami na nasz dorobek.

Stąd postarajmy się znaleźć w nowych granicach województw z podlaską gospodarnością, odpowiedzialnością, zaradnością i mądrością oraz wykorzystajmy swoje bliskie położenie obok Warszawy.
Niektórzy są zdania, iż w nowych granicach województw powinniśmy zwiększyć zainteresowanie naszym regionem, jego walorami gospodarczo- krajobrazowymi.

Redakcja kwartalnika "Nasz Przewodnik" dołoży w tym zakresie wiele własnych starań, aby nasze wydawnictwo docierało do wybranych firm i instytucji w Warszawie, a przede wszystkim doręczymy go nowym władzom samorządowym województwa, powiatów i gmin. Stąd współpraca z naszym wydawnictwem powinna być dla wielu firm coraz owocniejsza i korzystniejsza w kontekście promocji całego regionu, na którym nam wszystkim tutaj zamieszkałym najbardziej zależy.

Strona: | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |